Nawiedzony cmentarz

Tutaj leżą wilki które już nie żyją. Czasem, gdy jest pełnia słychać ich wycie. Zawsze w nocy pojawiają się dychy tych wilków.

Post został pochwalony 0 razy

Wilta przyszła i położyła się. Kochała mroczne miejsca. Spojrzała w gorę i zamknęła oczy. Po chwili je otworzyła.
- Pięknie jest tutaj. - powiedziała do siebie wilczyca. Uznała, że to jest jej ulubione miejsce.
Po chwili wstała i poszła zwiedzić inne miejsca.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Wilta dnia Pon 12:02, 03 Maj 2010, w całości zmieniany 1 raz

//Wilta: 'nieufna' razem, tak ja i reszta Wink

//

-Buuu...-mruknał cicho pod nosem. Nie wierzył w duch, tak jak ich sie nie bał. Wycie tłumaczył sobie jako wycie innych wilków nadchodzace z dalek. No ale nic. Zabrał sie do swoje najulubieńszego zajęcia, czytał napisy na nagrobkach. Lubił dowiadywac się kiedy różne osoby sie rodziłi i kiedy umierały. Śmierć go pociągała, gdbyby była kobietą to już dawno by sie w niej zakochał...xdd

Post został pochwalony 0 razy

Przyszła na cmentarz.-Jak ja to kocham!Śmierć,duchy,nawiedzone miejsca.-szła tak rozmarzona i się potknęła o grób.Gleba 100%wylądowała na jakimś grobie.Przeczytała tabliczkę.

Post został pochwalony 0 razy

Wilta przyszła tutaj powolnym krokiem. Zauważyła dwa inne wilki. Położyła się jak najdalej od nich. Wokół niej było tak dużo grobów, że nie było jej prawie widać. Spojrzała na innych. Potem wstała i poszła czytać tabliczki na grobach. Chciała poznać kiedy ktoś się urodził i kiedy umarł. Zajęła się tak tym zajęciem, że padła na kogoś. Uniosła głowę do góry i spojrzała na jakiegoś samca.
- Sory. - powiedziała do niego i poszła dalej czytać tabliczki. Zatrzymała się przy jakimś czarnym grobie i usiadła. Ten grób bardzo jej się spodobała. Był całkiem inny od innych grobów.

Post został pochwalony 0 razy

Wilczyca w mroku się skradała gdzieś w grobach.Nagle można było słyszeć głośne:-Buuuu....-echo rozległo się na około.Podeszła bliżej Wilty.Ciemna wilczyca siedziała tuż za nią.

Post został pochwalony 0 razy

Wilta wstała i obejrzała się za siebie. Zobaczyła jakąś obcą wilczycę. Warknęła na nią. Nie lubiła obcych z nie swojej watahy. Nigdy nie ufała komuś kogo nie znała. Warknęła jeszcze raz i wysunęła pazury. Chciała ją podrapać, ale wiedziała, że nie można. Odwróciła się i poszła dalej. Usiadła przy jakimś dębie. i patrzyła w ziemię.

Post został pochwalony 0 razy

- UuUuUuUuU~ - mrożący krew w żyłach zew z każdej strony.
Po chwili w każdym miejscu zaczęły pojawiać się i znikać czerwone oczy. Jak diabeł z pudełka wyleciała z gęstwin Yuki, lecąc właśnie na Anjii, swoim różowym feniksie. Ptak usiadł na największym nagrobku, skrzecząc, dodając uroku i złowieszczości "uUuUuU" swej małej pańci. Wilczątko zeskoczyło z ptaka, zaraz łebkiem uderzając o drugi nagrobek.
- Ale tego dużo~! - chrząknęła, trąc łebek - Nie mieli gdzie postawić~?!
Usiadła, masując obolałą łepetynkę.

Post został pochwalony 0 razy

Wilta spojrzała na wszystkie zgromadzone wilki. Odeszła od nich ja najdalej się dało. -Nareszcie upragniona samotność. - pomyślała. Spojrzała w niebo i zaczęła się zastanawiać nad czymś mrocznym.

Post został pochwalony 0 razy

Taaakk.... Nie zdajemy sobie sprawy z potęgi śmierci zanim jej nie doświadczymy. Ale w niej i we krwi jest coś pociągającego, coś, co sprawia, iż się ją szanuje i czasem jej pragnie. Co to? Mmmm, potęga? A może po prostu śmierć jest teraz sexy i na topie i jak będziesz emo, podetniesz sobie żyły i na pytanie "Która godzina?" Odpowiesz "Nikt mnie nie rozumie!" to będziesz total impa? Nein, nic z tych rzeczy. Impa sie jest jak się zdobędzie 80 lvl i dobry gear....No ale haaalooo, Salome, powót na ziemię! Co? Nooo, nie myśl już o WoW'ie! Aaa... no dobra. w każdym razie Salm w żadnym wypadku nie była emo...Hmmm, może była... BOSSEM? taaak, raczej tak.

Post został pochwalony 0 razy

Kihe wbiegł na cmentarz. Nie zauważył Wilty i przewrócił się o nią. Nie powiedział nawet "sorry" lub Przepraszam. Szedł dalej. Nagle przypomniał sobie, że ma skrzydła , wzbił się w powietrze, a potem zleciał sobie spokojnie na ziemie. Nie czytał nić na grobach nie interesowało go kto kiedy się urodził, a kiedy zmarł. Odwrócił się i zobaczył grób, a na nagrobku pisało
Ś.P Kihee

16.08.2006 - 01.06.2010.

Tak chciał Bóg.

Wilk zaczął się bać. Ten wilk urodził się w tym samym dniu co Kihe, ma prawie takie same imię i.... I ten ostatni drobny szczegół również będzie podobny,a może taki sam? Jest jakiś szczegół co ich różni?? Jest, no jest!? Raczej jest... Skinął łbem popatrzył na nagrobek warknął cicho i odleciał. Nie wyleciał tylko wylądował przy wyjściu. Położył się w cieniu,by nikt go nie zauważył i zaczął cicho wyć. Następnie coraz głośniej i głośniej. Aż w końcu urwał się jak hejnał> Kihe'mu nic się nie stało tylko udawał to, by inne wilki się przestraszyły. On się nie bał, bo jak był mały rodzeństwo zawsze go straszyło. Następnie zaczął wyć tak po cichu i jak,by miał chrypkę. Gdy skończył czekał na reakcję innych wilków.

Post został pochwalony 0 razy

Delikatna, o giętkim ciele postać rzucała cień na jeden z nagrobków. Widać było, że to wilczyca. Po ruchach, wyglądzie... Elsa przybyła do Nawiedzonego Cmentarza. Śmieszne. Niedawno była jeszcze dzieckiem, teraz jest już dorosła. Jak szybko ten czas leci. Delikatnie mijała nagrobki, wzrokiem czytając każdą z dat. Poruszyła uchem, gdy usłyszała wycie. Stuliła uszy. Młoda dorosła. Jednak znów zaraz je podniosła, oczyma szukając właściciela zewu. To był skrzydlaty, szary wilk. Podeszła do niego, stąpając delikatnie, poruszając końcem ogona.
- Witaj. Nazywam się Elsa.

Post został pochwalony 0 razy

Wilk był zamyślony więc nie wiedział o co zapytała go wilczyca. Gdy się ocknął myślał o co mogła zapytać. Jak się dopiero 1 raz się spotkaliśmy to chyba się przedstawiła? Tak, no tak?!
- Miło mi Cię poznać. Ja jestem Kihe.
Przedstawił się i uśmiechnął się do Elsy.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Kihe dnia Wto 18:38, 01 Cze 2010, w całości zmieniany 1 raz

Poirytowana podeszła i kopnęła Kihe w kostkę.
-Ładnie to tak budzić zmarłych?!-krzyczała mu do ucha nasladując głos zmęczonej życiem starowinki.
-Czy nie wiesz, że oni szukaja tu spokoju?!-drazniła się dalej. Zmarszczyła nos, wyciągnęła siwą perukę z kokiem, duże, czarne okulary, usiadła na nagrobku i zaczęła robić na drutach xD.
-Oooo! Hola, hola... Staruchów dola! Hola, hola... A śmireć coraz bliżej... Hola, hola... Należałoby się.... Hola, hola... nagrobek z marmuru za tysiąc... xDD-śpiewała kiwając się w przód i w tył.

Post został pochwalony 0 razy

- Mnie również mi... - nie skończyła, gdy w "połowie drogi" przerwała jej wilczyca, krzycząca skrzydlatemu do ucha - ...ło.
Cofnęła się o krok, tuląc uszy wzdłuż łba. Cicho westchnęła, usiadła. Odwróciła łeb w stronę nagrobków. Powiał stamtąd lodowaty powiew, dodając smaczku temu miejscu. Nadanego mu smaczku.

Post został pochwalony 0 razy